Speaker
Description
Najpopularniejszym modelem wyjaśniającym strukturę rywalizacji politycznej jest tzw. model przestrzenny, w którym każdej partii przypisujemy pozycję w pewnej przestrzeni metrycznej i zakładamy, że pozycje te wyjaśniają m.in. zachowania wyborcze (wyborcy preferują partie bliższe ich własnej pozycji) czy parlamentarne (bliższe partie są bardziej skłonne do współpracy, np. w ramach formalnych koalicji). Stosowanie modeli przestrzennych wymaga jednak ustalenia pozycji partii, które nie są bezpośrednio obserwowalne. Jednym możliwym rozwiązaniem jest dokonanie tego w oparciu o teksty programów partyjnych. Osiągnięcia ostatniej dekady w zakresie przetwarzania języka naturalnego, a szczególnie duże modele językowe pozwalające generować wektorowe reprezentacje tekstów zachowujących strukturę semantyczną, wydają się tu być szczególnie obiecujące. Przegląd takich rozwiązań oraz ocena ich skuteczności jest głównym celem wystąpienia.
Nazwa projektu
ID.UJ – projekt flagowy QuantPol
Przepływy wyborców a przestrzenne modele rywalizacji partyjnej, NCN 2023/49/B/HS5/03893
| Słowa klucze | przestrzenne modele wyborów, partie polityczne, programy partyjne, przetwarzanie języka naturalnego, wektorowe reprezentacje tekstów |
|---|
